ویتا آتینزا یه مطلب باحال نوشته بود در مورد این که چجوری دست از این که توی اینترنت با اینو و اون انقدر جر و بحث نکنه برداشته به نظرمون مطلب باحالی بود . می گه که :

تا همین چند وقت پیش ناتیفیکیشن های گوشی من شده بود یکی از مهمترین دلایل استرسی هرروزم …

حتی بدون این که چک کنم مطمئن بودم که این ناتیفیکیشن در مورد جواب یکیه به کامنتی که من در مورد یه موضوعی گذاشتم. می دونی ، خونم به جوش می یومد قشنگ وقتی که شروع می کردم به جواب دادن به این و اون و همین قضیه باعث شده بوده که خیلی پینگ پونگی شروع کنم به جواب دادن به آدمای مختلف .

اون موقع ماموریت من توی زندگی این بود که توی همین متن ها نظر طرف مقابل رو عوض کنم ، من فکر می کردم که این کار خوبیه که یکی رو مجاب کنم که بیاد و این بار جهان رو از نگاه من ببینه و سعی کنم درستی نظرم رو بهش نشون بدم .

امروز ولی تصمیم گرفتم این ماموریت غیر ممکن رو بی خیال بشم ، و واقعا فکر کنم که این یکی از بهترین تصمیماتیه که توی چند وقت اخیر گرفتم ، واقعیت اینه که این کار رو هم صرفا برای آرامش روحی و ذهنی خودم و در نتیجه به قصد آرامش خودم گرفتم.

نمی شه ذهن آدمایی که ذهنشون بسته ست رو تغییر داد !

معممولا خفن ترین و جذاب ترین کامنتایی که برام می اومد از اون آدمایی می اومد که یه جورایی فکرشون شکل گرفته بود و می دونستن که با خودشون چند چندن و فکرشون انگار که روی سنگ حک شده باشه ثابت شده بود.

بعضی وقتا می شد که یه بعض خیلی منطقی و چهارچوب دار با یه سری از آدما داشتم ولی وقتی که هدف یکی این بود که به آدم ثابت کنه که اشتباه می کنه ، اونوقت قضیه خیلی فرق می کرد ، انگار که هیچ راهی نبود که بشه بهشون نفوذ کرد.

اونا در واقع نیومده بودن توی کامنتای تو که یه بحث دلنشین داشته باشن ، اونا اومده بودن برای مناظره ! بعضیا واقعا فقط می خواستن که برنده باشن ! انگار که وارد یه مسابقه ای چیزی شده باشن .

بیشتر وقتا هدف از یه بحث ایجاد یک ارتباط  بالغانه برای ساخت یک مکالمه ی بهتر نیست ، هدف اصلا این نیست که بتونیم یک درک عمیق تری از اتفاقات و دیدگاه ها و شناخت های خودمون نسبت به یه موضوع داشته باشیم . هدف فقط برنده شدن توی یه رقابته ! شبیه به یه ویدیو گیم ! که باید در طول بازی تا می شه سکه ی بیشتری به دست آورد . سکه هم می شه همین لایک ها و شِیرهایی که یه کامنت و اظهار نظر می گیره که اونم تنها در صورتی آدم می گیره که بتونه به بهترین شکل ممکن حال یکی رو بگیره . واقعیت اینه که این گرفتن سکه ها یکی از سمی‌ترین جایزه ها و دستاورهاییه که یه نفر می تونه داشته باشه. ولی آیا واقعا ما برای ادامه دادن به این برنده شدن نیاز داریم !؟ – ترین آلریک این رو گفته.

باید چی کار کرد ؟

اگه دنبال صرفا مناظره کردن نیستی باید به آدما اجازه بدی که واقعا توی بیان حرف هاشون آزادی داشته باشن . سری بعدی  که یکی یه کامنتی چیزی گذاشت و با چیزی که تو گفته بودی مخالفت کرد قبل از هر چیزی این رو در نظر داشته باش که طرف اومده مناظره کنه یا نه ، دنبال اینه که واقعا یه صحبتی با آدم داشته باشه ! ینی صرفا اظهار نظر داره می کنه یا نه اومده مسابقه بده !؟

اگه یکی خیلی پرخاشگرانه اومد توی کامنتا چیزی گفت ، یادت باشه که واقعیت اینه که اینا قبل از این که بیان اینجا و قرار باشه که حرفی بزنن خیلی بسته وارد شدن و قراره که رقابت کنن با تو و قراره که تو رو شکست بدن !

یه آدمی که خیلی آرومه که اومده یه دیالوگی برقرار کنه واقعا ارزش اینو داره که براش وقت اختصاص بدی ، اما ، همیشه این رو به خودت یادآوری کن که آیه نیومده که باید به همه ی کامنتایی که می گیری حتما واکنش نشون بدی .

این فقط اتلاف وقت و انرژیه

چند تا مکالمه داشتی توی این چند وقت که تهش به این رسیده که : (( حق با شماست ! متوجه منظورتون شدم ، کاملا دست می گید!))

احتمالا جوابتون به این سوال هیچ بار خواهد بود !

واقعیت اینه که این ترکیبی که توش دو نفر با هم دیگه وارد دیالوگ می شن و با لینک هایگوگلی که در تایید حرفشون پیدا می کنن توی سر و صورت هم دیگه می کوبن واقعا عین مته می افته به جون اعصابتون ! ینی هم اینورش که تو یه پیامی رو به یه نفر میدی روی مخه و هم اون طرف که منتظری که طرف مقابل بیاد و جواب تو رو بده !

یه بار یادمه داشته یه رشته کامنتی که دو نفر توش داشتن با هم دیگه بحث می کردن رو می خوندم و من به جای اونایی که داشتن حرف میزدن استرس گرفته بودم که اگه من درگیر این پروسه بودم چی!؟

واقعیت اینه که اوکی شاید تو واقعا نظرت درست بود ولی تلخ ماجرا اینه که همین درستی که تو می گی به نظر همه درست نیست. درواقع تو یا می ری توی بحث و ثابت می کنی که حق با توعه یا این که بی خیال این مجادله کلامی می شی و توی آرامش از زندگی لذت می بری ! نمی شه دوتاش رو با هم دیگه داشت .

وقتی که یه چیزی می بینم که به شدت باهاش مختلفم یهو به خودم یادآوری می کنم که ورود به این بحث برای اثبات اشتباه طرف مقابل فقط قراره که من رو برای یه مدت محدودی عصبانی کنه !

این خشمه خب باعث می شه که من کمی انرژی هدر بدم … خب همین انرژی رو می تونم برای یه کاری صرف کنم که یه چیزی به زندگیم اضافه کنم ! نه !؟

واقعیت اینه که حتی اگه توی اون بحث بتونم برنده هم بشم این مدل برنده شدن توی مسابقات به هیچ عنوان نمی تونه باعث بشه که قبضم رو پرداخت کنم .

مردم چیزی رو می بینن که می خوان ببینن

ما جهان رو نه اونجوری که هست که اونجوری که شرایط باعث می شه می بینیم – این رو استیفن کوی می گه

یه بار یادمه که یه جمله ای در مورد عشق نوشتم که می دونستم می تونه باعث بشه که آدما یه کم حالشون بهتر بشه و به اصطلاح کمی بیدار بشن و امید ریزی داشتم که می تونم روی آدما تاثیر داشته باشم .

ولی در جواب همون کامنت یه سری آدم اون رو به خودشون گرفتن و شاکی شدن و بعد هم اصن داستانی شد. واقعیت اینه که اون برداشتی که اونا داشتن حتی توی دایره ی ذهنی من نبود ولی خب کاریه که شده بود دیگه !

مردم اون چیزی رو می بینن که می خوان و این هیچ ربطی به این که قصد تو چی بوده نداره .

ولی واقعا باید چی کار کرد !؟

وقتی که یه کامنتی می گیری که هیچ ربطیه به چیزی که توی ذهن تو بوده نداشته بهترین کار اینه که اصن بیخیالش بشی . انگار که اون رو ندیدی ، هیچ برخورد دیگه ای هم نیازی نیست داشته باشی ، فقط بهش توجه نکن ولش کن یه جایی تا سرد بشه و از دهن بیافته . حالا دیگه اگه نتونستی بی تفاوت باشی سعی کن یه بار دیگه خیلی کوتاه منظور خودت رو توضیح بدی .

اگه یکی اومد هم دیدی بود که اصن حرفی که زدی رو نپذیرفت و توضیحی که دادی رو قبول نکرد . این رو یادت باشه که این دیگه مشکل اوناست نه تو ! یادمه یه جایی خونده بودم که اگه ۲+۲ برای یه سری آدم مساوی با ۵ باشه . اوکی اون دیگه مشکل اوناست نه تو !

منظورم اینه که همونجوری که یه سری آدما مشکل بنیادینی دارن و توی خیابونا دعوا راه می ندازن دقیقا توی اینترنت هم همین موضوع وجود داره ! تو که نمی ری همه ی آدما رو راضی کنی که اشتباه می کنن توی خیابون !

ساموئل گوونل این رو به نظرم خیلی خوب توضیح می ده :

اگه یکی حالت رو با حرفی که زد گرفت ، واقعیت اینه که اونا با خودشون و زندگی خودشون یه جورایی دچار مشکلن ! معمولا این افراد ، سعی می کنن که درموندگی و واموندگی رو یه جورایی روی تو خالی کنن چون که این راه آسون تریه.

بدترین اتفاق ممکن چی می تونه باشه !؟ هیچی ، از دکمه ی آنفالو استفاده کن !

اگه دیگه نتونستی تحمل کنی و زخم کلمات طرف مقابل حسابی رفت روی مخت خیلی راحت از اون دکمه آنفالو یا اصن بلاک استفاده کن !

الگوریتم این پلتفورم های مختلف مثل اینستاگرام و توییتر و اینا جوری طراحی شدن که کسایی رو با هم دیگه آشنا کنه که دوست دارن با هم دیگه آشنا بشن . واقعیت اینه که من فهمیدم بهترین راهی که می تونم برای حفظ سلامت روان خودم داشته باشم اینه که مواظب تایم لاین اینستاگرام و توییترم باشم ! آنفالو ، بلاک یا نات اینترست همه این روشا می تونه باعث بشه که شما کسی که حرفش روی مختونه رو نبینید که بخواید جوابش رو بدید .

فقط کافیه که به اون الگوریتمه یاد بدید که شما چی رو دوست دارید و بهترین راه همین آنفالو کردن و نات اینترنست زدن ( علاقه ای ندارم ) روی پست ها و حرفاییه که روی مختونه ! بهش یاد بدید چون این جز راه های خوبیه که باعث می شه که آدم حالش بهتر بشه! و بعدشم برید یه سری آدم رو فالو کنید که دوست دارید ببینید چی می گن و حرفشون به دلتون می شینه ! یه مدتی این فن رو زدم و الان تایم لاینم یه جای آرومه و حالم توش خوبه !

و در پایان

خیلی از آدما این حقیقت ساده رو نمی دونن که می شه یه سری پست رو توی اینترنت دید که تمایلی به دیدنش ندارن ، یا باهاش مخالفن و با این حال ازش راحت گذشت و به مسیر ادامه داد !

واقعیت اینه که زندگی این روزا انقدر چالش داره و پیچیدگی و استرس به آدم ورد می کنه که این که بیاییم و استرس تغییر دادن ذهنیت دیگرانِ اینترنتی رو هم بهش اضافه کنیم یه جورایی عاقلانه نیست .

به جای این که وقت و انرژی محدودتون رو صرف این کنید که نظر یکی رو عوض کنید و کلی تایپ کنید برای هیچی ، شاید بشه حتی با کاری نکردن هم حال خودمون رو بهتر کنیم . حالا قدم های مثبت توی زندگی برداشتن که جای خودش رو داره!